De doelen de Nederland in 2027 moet halen ten aanzien van de waterkwaliteit, zijn deels nog buiten bereik. Hierover bericht Nieuwe Oogst. In bepaalde gebieden zitten nog te veel nutriënten in het water. Daarnaast komen nog te hoge concentraties medicijnresten, microplastics, zware metalen en gewasbeschermingsmiddelen voor. Hoewel de waterschappen zich inzetten voor een betere waterkwaliteit, zijn meer maatregelen aan de bron van verontreiniging nodig. Beleidsadviseur Martine Tielemans van de Unie van Waterschappen: “De waterschappen nemen veel maatregelen om bij te dragen aan verbetering van de waterkwaliteit, en zuiveren het rioolwater steeds beter en steeds efficiënter. Maar let wel: waterschappen zijn niet de wasstraat van onze samenleving. We moeten er gezamenlijk voor zorgen dat de stoffen niet in het water terechtkomen. Want wat er niet in komt, hoeft er ook niet uit te worden gehaald.”
Tielemans kijkt vooral naar de overheid als het gaat om het beperken van verontreiniging bij de bron: “Veel van de uitdagingen vragen om passend beleid vanuit het Rijk. Daarom pleiten we nadrukkelijk voor een mestbeleid dat in overeenstemming is met de KRW. Een bronaanpak is essentieel, met een strenger toelatingsbeleid voor stoffen, zodat we ons als samenleving niet blijven opzadelen met problemen als PFAS en andere zogeheten ‘forever chemicals’.” Tielemans pleit ervoor de waterkwaliteitsdoelen mee te nemen in in o.a. landbouwbeleid en ruimtelijke ordening: “De praktijk vraagt om extra en snellere acties, zoals aanpak van riooloverstorten, terugdringen van industriële lozingen en het tegengaan van emissies van zware metalen, zoals zink, koper en lood. Ook is meer aandacht nodig voor vergunningverlening, toezicht en handhaving. Zo vinden wij dat er meer geld beschikbaar moet komen voor de gemeenten en omgevingsdiensten die toezien op lozingen van stoffen via de riolering.”